Sander heeft geen gemakkelijke bevalling gehad. Tijdens het begin van de persweeën ging zijn hartje dusdanig achteruit dat hij direct geboren moest worden. Ze hebben hem tijdens een perswee aan zijn hoofdje naar buiten geholpen.
De eerste nacht na zijn geboorte heeft Sander geslapen, daarna was het over. Sander huilde erg veel en was ontroostbaar. Hij leek honger te hebben, maar zodra ik hem ook maar aan de borst wilde leggen, raakte hij helemaal overstuur. Sander overstrekte zich, liep rood aan van het huilen en er kwam dan geen geluid meer uit zijn mondje. Soms dacht ik dat hij er in zou blijven. De kraamhulp dacht dat ik te weinig voeding had, maar dit kon ik niet geloven. Sander wilde niet eens happen, dus hoe kan dan je voeding op gang komen?! Na 3 dagen is het middels een lactatiedeskundige dan toch gelukt om Sander aan de borst te krijgen. De enige manier om Sander te voeden was in de rugby houding waarbij hij helemaal lekker zacht in de kussens lag. Zo heb ik hem het eerste halfjaar gevoed. Hierna kon ik hem ook liggend voeden. Sander had ook veel de hik. Sowieso na elke maaltijd, maar ook vaak tussendoor. Ook melk teruggeven deed hij veelvuldig.
Slapen was een regelrecht drama. Hij wilde niet liggen, ging zich overstrekken en raakte telkens overstuur. Het enige wat lukte was als ik hem bovenop mijn borst legde. In die houding viel hij tevreden in slaap. En als hij sliep lag hij vaak met zijn hoofdje helemaal achterover.
Sander had veel moeite met indrukken. Zodra er bezoek was, leek het net of hij hyperactief werd. Hij ging dan al zijn grenzen over en slapen was daarna onmogelijk. Hij wilde dan enkel gewiegd worden wat vaak uren duurde en het leek alsof hij dan alles eruit moest huilen. Daarna viel hij weer bovenop mamma in slaap. Hierdoor zijn we alle bezoekjes en uitjes tot een minimum gaan beperken. Het advies van het consultatiebureau was:”Laat maar huilen, dat is goed voor zijn ontwikkeling”. Ik kon dit niet over mijn hart verkrijgen. Iets in mij wist dat hij mij nodig had. Na een maand of 4 werd het huilen minder, de hik verdween en het leek beter te gaan met Sander. Het inslapen en doorslapen bleef echter een uitermate groot probleem. Overdag sliep hij 2 x een half uurtje. ‘s-Nachts sliep hij hooguit 3 uur achtereen en dan was hij weer wakker.
Dan was het weer wiegen en uren aan zijn bedje zitten. Daarnaast was Sander erg veel verkouden en had hij regelmatig last van zijn oortjes. Ook dit hielp hem natuurlijk niet bij het slapen.
Een jaar verder kon ik zelf niet meer en ik wist dat er iets moest veranderen. Ik ben op internet gaan surfen en zo ben ik uitgekomen bij het KISS syndroom. Dit had zoveel overeenkomsten met Sander dat ik diezelfde week nog bij de chiropractor zat.
Na 1 behandeling veranderde Sander al zoveel! Hij werd een stuk rustiger, gezelliger, liever. Hij bleef gewoon lekker zichzelf en ging niet meer al zijn grenzen over. Vanaf dat moment kon hij eindelijk op zichzelf zijn. Gewoon even alleen in de box spelen en in zijn eigen bedje slapen.
Nu is hij helemaal niet meer hyperactief. Hij kan veel meer aan en eindelijk krijgen wij nu dan een beetje een sociaal leven. Sander is sinds we bij de chiropractor onder behandeling zijn ook enorm hard gegaan in ontwikkeling. Je zag hem met de dag veranderen!
Heel jammer vind ik het dat zowel de kraamhulp, de verloskundige als het consultatiebureau mij nooit hebben verteld over het Kiss syndroom. Zij waren op de hoogte van de bevalling en de symptomen die Sander had. Als iemand dat ons had verteld had Sander hier niet een jaar last van hoeven te hebben! Erg blij ben ik dat we niet naar het advies hebben geluisterd om hem te laten huilen, wat we van zo velen hebben gekregen. Sander is er gelukkig nooit alleen in geweest.
Nu zijn we bijna klaar met de behandeling en Sander is nu echt een gelukkig en vrolijk kereltje, die eindelijk lekker in zijn velletje zit en die nu na een jaar eindelijk slaapt! Heerlijk!!